هوشنگ گلشیری
| هوشنگ گلشیری | ||
|---|---|---|
 در حال خواندن بختک»، اصفهان، ۱۳۵۳، عکس از رضا نوربختیار. | ||
| زادروز | ۲۵ اسفند ۱۳۱۶ اصفهان | |
| مرگ | ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ بیمارستان ایران‌مهر، تهران | |
| ملیت | ایرانی | |
| علت مرگ | بیماری مننژیت | |
| جایگاه خاکسپاری | امامزاده طاهر، کرج | |
| پیشه | نویسنده، رومه‌نگار | |
| کتاب‌ها | شازده احتجاب، آینه‌های دردار،جُبّه‌خانه، جن نامه، بره گمشده راعی | |
| همسر(ها) | فرزانه طاهری | |
| فرزندان | غزل، باربد | |
| صفحه در دادگان فیلم‌ها | ||
| ||
هوشنگ گلشیری (۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در اصفهان[۱] - ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ در بیمارستان ایران‌مهر تهران[۲]) نویسندهٔ معاصر ایرانی و سردبیر مجلهٔ کارنامه بود. مورّخان ادبی وی را از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان معاصر زبان فارسی دانسته‌اند.[۳][۴]
او با نگارش رمان کوتاه شازده احتجاب در اواخر دههٔ چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قوی‌ترین داستان‌های ایرانی خوانده‌اند.[۱]
گلشیری کارش را با آموزگاری در روستاها و سپس‌تر در اصفهان آغاز کرد. از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ به دعوتِ بهرام بیضایی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران استادی کرد.[۵] پس از انقلاب با تشکیل جلسات هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان از سال ۱۳۶۲ تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان را پرورش داد که در دههٔ هفتاد خورشیدی به شهرت رسیدند.[۱] او همچنین عضو کانون نویسندگان ایران و از بنیانگذاران حلقه ادبی جُنگ اصفهان بود.[۶]
زندگی‌نامه[ویرایش متنی]
گلشیری به تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در اصفهان به دنیا آمد. در کودکی همراه با خانواده به آبادان رفت. خود وی دوران زندگی در آبادان را در شکل‌گیری شخصیت خود بسیار مؤثر می‌دانست.[۷] در سال ۱۳۳۸ تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی را در دانشگاه اصفهان آغاز کرد. آشنایی با انجمن ادبی صائب در همین دوره نیز اتفاقی مهم در زندگی او بود. گلشیری کار ادبی را با جمع‌آوری فولکلور مناطقاصفهان در سال ۱۳۳۹ آغاز کرد.[۸] سپس مدتی شعر می‌سرود. خیلی زود دریافت که در این زمینه استعدادی ندارد، بنابراین سرودن را کنار گذاشت و به نگارش داستان پرداخت.[۱] وی پس از چندی همراهِ شماری از نویسندگان نواندیش مانند ابوالحسن نجفی و محمد حقوقی جلسات یا حلقهٔ ادبی جُنگ اصفهان را پایه گذارد.[۶]
گلشیری از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ به دعوتِ بهرام بیضایی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران استادی کرد.[۹] او در سال ۱۳۵۸ با فرزانه طاهری که مترجم است ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو فرزند به نام‌های غزل و باربد است. احمد گلشیری برادر وی مترجم و سیامک گلشیری برادرزاده او نیز نویسنده است. دیگر برادر زاده او سیاوش گلشیری نویسنده و منتقد میباشد.
سرانجام گلشیری در سن ۶۲ سالگی بر اثر ابتلاء به بیماری مننژیت که نخستین نشانه‌های آن از پاییز ۱۳۷۸ خورشیدی پدیدار شده بود[۱۰] در بیمارستان ایران‌مهر درگذشت. او را در امامزاده طاهرشهر کرج به خاک سپردند.[۶]
فعالیت‌ها[ویرایش متنی]
در سال ۱۳۶۸، در اولین سفر به خارج از کشور پس از انقلاب برای سخنرانی و داستان‌خوانی به هلند (با دعوت سازمان آیدا)، و شهرهای مختلف انگلستان و سوئد رفت. در سال ۱۳۶۹ نیز برای شرکت در جلسات خانهٔ فرهنگ‌های جهان در برلین به آلمان سفر کرد. در این سفر در شهرهای مختلف آلمان، سوئد، دانمارک و فرانسه سخنرانی و داستان‌خوانی کرد. در بهار ۱۳۷۱ به آلمان، آمریکا، سوئد، بلژیک و در بهمن ۱۳۷۲ هم به آلمان، هلند، بلژیک سفر کرد.
بنیاد گلشیری[ویرایش متنی]
پس از درگذشت وی، بنیاد هوشنگ گلشیری برای ادامهٔ تلاش‌های او و حمایت از فعالیت‌های ادبی تشکیل شد و جایزهٔ هوشنگ گلشیریرا برای اهدا به آثار منتخب ادبیات فارسی برقرار کرد.
جوایز و افتخارات[ویرایش متنی]
- جایزهٔ صلح اریش ماریا رمارک در سال ۱۳۷۸[۱۰]
- جایزهٔ لیلیان هلمن/دشیل همت در سال ۱۳۷۶[۶]
آثار[ویرایش متنی]
مجموعه‌های داستان‌های کوتاه[ویرایش متنی]
- مثل همیشه (۱۳۴۷)
- نمازخانه کوچک من (۱۳۵۴)
- جُبّه‌خانه (۱۳۶۲)
- پنج گنج (۱۳۶۸)
- دست تاریک دست روشن (۱۳۷۴)
- نیمهٔ تاریک ماه (برگزیده آثار- کتاب اول ۱۳۸۰)
داستان‌های بلند[ویرایش متنی]
رمان‌ها[ویرایش متنی]
- شازدهٔ احتجاب (۱۳۴۸)
- کریستین و کید (۱۳۵۰)
- بره گمشده راعی (۱۳۵۶)
- معصوم پنجم یا حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد (۱۳۵۸)
- در ولایت هوا، تفننی در طنز (۱۳۷۰، در سوئد).
- آینه‌های دردار (۱۳۷۰)
- جِن‌نامه (۱۳۷۶، نشر باران، سوئد)
فیلم‌نامه[ویرایش متنی]
- دوازده رخ (۱۳۶۷، انتشارات نیلوفر)
آثار غیرداستانی[ویرایش متنی]
- ویرایش گلستان سعدی نسخهٔ تصحیح شدهٔ محمدعلی فروغی (۱۳۶۱)
- باغ در باغ مجموعه مقالات (۱۳۷۸)
- در ستایش شعر سکوت، (دو مقالهُ بلند در بارهُ شعر) (۱۳۷۴)
- جدال نقش با نقاش، بررسی آثار سیمین دانشور (از آتش خاموش تا سووشون) (۱۳۷۶)
دهمین همایش پژوهش های زبان و ادبیات فارسی
ویرایش ,سال ,متنی ,گلشیری ,هوشنگ ,آثار ,ویرایش متنی ,در سال ,از سال ,زیبای دانشگاه ,هنرهای زیبای ,زیبای دانشگاه تهران استادی ,هنرهای زیبای دانشگاه ,بیضایی در دانشکده هنرهای زیبای ,دعوتِ بهرام بیضایی در دانشکده هنرهای
درباره این سایت